70

Sklejam się własną śliną,
Składam stawy naturalnym klejem.
Żywicą z mej krwi, z mięśni.
Przejeżdżam nożem po bieli kości.

Obserwuje zmianę na skórze,
i połykam zapach stali,
wybielaczy i przypraw.
Jestem korzeniem w ziemi.

Moje palce - jak świeże drewno.
Wydłubałem sobie oczy.
Czyszczę je starannie nocą,
wyciskam łzy na stole.

Łamię sobie ręce by ponownie je złożyć.
Połykam mózg zmieszany płynem do naczyń.
Zmieniam się w pastę do butów.
W żagiel w wannie.

Sięgam szczelin swojej osobowości.
Wsadzam dłonie w twarz.
Wyjadam najlepsze fragmenty,
potrafię tak wymiotować godzinami.

Później składam siebie z brudu na podłodze.
Zbieram go dziurami w stopach.
I spływam w szczeliny w parkiecie.
Podróżując przez stare kamienice.

autor

Quvill

Napisany: 2008-02-22 Dodano: 2008-02-22 12:24:01

Ten wiersz przeczytano 1156 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie