96

Ku pamięci...

Wśród ciszy poranka mgła gęsta zastygła
Polski Orzeł Biały połamał swe skrzydła
I stracił swą Głowę i resztę swych Członków
Ojczyzny kwiat – królów i wieszczy potomków

Leciał z pojednaniem lecz Katyń – przeklęty
Nie wybaczenia lecz ofiar zażądał zastępy
I stało się zadość złym jego pragnieniom
Daninę kraj składa ziemi obcej cieniom

Cierpią niewymownie i ciała, i dusze
Trwając w milczeniu i cierpiąc katusze
W świat się unosi żałobnych serc przesłanie
Polska żal zwycięży i z kolan powstanie

Przekuje dar wielki ofiar krwawej kaźni
W polsko-rosyjski zaczątek przyjaźni
I jedno jest pewne: w oczach naszych Święci
Nie zapomnimy! Cześć Waszej Pamięci!

autor

JaMajka

Napisany: 2010-04-15 Dodano: 2010-04-15 18:13:37

Ten wiersz przeczytano 1086 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie