Abariel

Nie odpowie mi żaden dzień i żadna noc,
Nie odnajdę ukojenia w żadnej z chwil.
Jednak nie zamknę oczu, by zanurzyć się w ciemności.

Ty…

Pozwól mi w iluzji światła tonąć,
Którą rozsiewają twoje niczym nie spętane włosy.
Chowam dłonie w kieszenie płaszcza,
By cię nie dotknąć.

Twoje skrzydła pachną pokusą kochania ciebie,
A wiatr mojego życia targa nimi jakby papierową wycinanką.

Zawsze przy mnie…

Nie pozwalasz mi spojrzeć za siebie,
Gdzie rodzą się nowe troski.
Zamykasz mi uszy,
Gdy dosięgnie mnie krzyk destrukcyjnej otchłani.
Opatrujesz mi rany,
Jak nieprzytomnie obijam się o ściany klatki bez prętów.
Odnajdujesz następną prostą ścieżkę,
Kiedy moja droga znowu zakręca.
Trzymasz mnie za rękę,
zawsze gdy próbuje wzlecieć ponad sny i tam się odnaleźć,
a później upadam kalecząc stopy o ostre krawędzie rozpaczy i lęku.

Mój Abariel, słodki Abariel…

Zostać chce na zawsze z tobą,
Gdy losu smak bardziej słodki niż miód.

Abariel - anioł otchłani.

autor

Pannawbłekitnejspódnicy

Dodano: 2007-06-26 22:53:55

Ten wiersz przeczytano 699 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie