Aby się odnaleźć
Jak mam odnaleźć
duszę poety,
palce pianisty,
rękę malarza.
Jak zaćma życia wzrok
mi odbiera,
serce szarością zniewala!!!
Jak iść do przodu by mnie
lawina ludzkiej zawiści
nie zniewoliła?
I żyć przyszłością a nie
przeszłością!
Gdy przyszłość przeszłość
wspomina.
I ściskać w dłoni to co mi zostało,
następny dzień co nadchodzi.
Zbóduję łódź mojej przyszłości,
by mieć schronienie przed
grzechów powodzią!!!
Komentarze (5)
wiersz przeraża siłą smutku, ale właśnie tylko w ten
sposób można powiedzieć prawdę o życiu.
wiersz...aż poraża smutkiem...bezsiłą...Jest dobry,
mocny w wyrazie i formie. Bądź cierpliwa! Przyjdzie
czas zachwytu...:) Trwaj tylko...
a wiec jak obiecalem fila ;)...
..no wiec ja mysle aby zyc terazniejszościa myslac o
przytszlosci - to moje skromne zdanie
a wiersz bardzo łatwy w odbiorze poprzez porównania
nie jakies super wyszukane a bardzo przystepne jak dla
mnie, podoba mi sie :)
Pytanie o sposób na życie, wiersz ma mocne porównania
i ładne zakończenie tchnące nadzieją ale w końcówce
jest mała gramatyczna niezgodność, przypatrz się
ostatniej zwrotce a szczególnie ostatniemu wyrazowi
"powodzi"
Dziewczyno--Za sobą wszystkie mosty spal i nie ogladaj
sie do tyłu,
przed siebie patrz zapomnij żal
bo to co było to już było. Niech ci nadzieja iść
pomoże do celu jaki dziś wytyczysz,uwierz że gorzej
być nie może i stanie się to na co liczysz. Lecz
musisz zebrać wszystkie siły, na to każdego stać
człowieka ,żeby marzenia twe ożyły ,Spełnienie na chęć
tylko czeka . Wiersz twój mi się podoba, inaczej bym
go nie komentowała