Ach, ten człowiek!
myślał
że przeniesie góry
a ledwo wdrapał się
na trzecie piętro
myślał
że zawojuje świat
a walczy z meblami z Ikei
bo same się nie złożą
człowiek
naprawdę
jest
z cukru
byle woda go roztopi
byle ogień spali
byle wiatr zwieje
byle miłość zabije
Don Kichot
od siedmiu boleści
o rzeczywistości.
autor
Dżewko
Dodano: 2015-12-12 09:53:55
Ten wiersz przeczytano 935 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
ciekawe podejście, trochę żartobliwe, jak dla mnie,
ale sporo w tym racji :)
człowiek nie maszyna
mnie tam przede wszystkim miłość zabija ;p
dzięki za miłe słowa :)
:)
Dobra życiowa refleksja.
Pozdrawiam:)
ano, i malutka bakteria go pokona :)
Refleksja dobra i ciekawa
Pozdrawiam:-)
Niekiedy tak bywa, ale na szczęście wielu jest
anonimowych, codziennych bohaterów:)
wiadomo, że nie wszyscy. Ale ja tak jakoś trafiam ;)
Nie wszyscy są tacy...znam paru, co by cię
zaskoczyli...
Ale refleksja dobra.
Pozdrawiam serdecznie, plusik
sama prawda...święta prawda...a te meble z
Ikei-przeżyłem też to!