Aforyzmy z codziennego życia V

Kolejny z tego cyklu.

"Aforyzmy z codziennego życia V".
22.06.2017r. czwartek 15:39:00

I *
Nie ma na świecie nic równie okrutnego, jak poczucie opuszczenia wywołane tym, że nie ma się na co czekać.

Ja już wiem, że mam na co czekać, znalezienie tego to była wielka sztuka,
A teraz coś wspaniałego do mego serca puka.
Dzięki niej nie ma w mym życiu juz nic okrutnego,
Tylko wyparuję na fb/mesenger jej zielonego światełka zapalonego.
Ona do mego życia przenika,
Może coś stałego na przyszłość z tego wynika,
To wszystko sprawia, że budzi się we mnie artysta,
A ma myśl w szczerość i szlachetność jest bardzo czysta.
Ma myśl jest bardzo bieżąca,
Może nieco nawet promienie słońca wstrząsa.


II*
Jeżeli odczuwasz ten bezsens, to dowód, że jesteś normalnym człowiekiem i należy się z tego cieszyć.

Dzięki niej nie odczuwam już bezsensu,
Mogę tak trwać, aż do kresu,
Czuję się naturalny i normalny,
Mój uśmiech znów jest powszechny.
Już nie mam mglistych myśli,
Liczę, że ona na jawie mi się przyśni,
Nie ma tutaj jakież niedorzeczności,
Lecz jest mam nadzieję początek najwspanialszej znajomości.
Póki co mnie nęci
To, co mam w swej pamięci.


III*
Bycie niezrozumianym i krytykowanym nie jest wcale zabawne, jest natomiast dość bolesnym doświadczeniem, które głęboko każdego z nas rani.

Wiem, że już jestem zrozumiany i nie przejmuję się tym, że mogę być krytykowany,
Najważniejsze, że przez nią będę szanowany, a kto wie, może i pokochany.
To ona jest jakoby ta jedyna,
Niespodziewanie pojawiająca się dziewczyna,
To ona po przebudzeniu w myśli rozwesela poranek,
W dalszej rozmowie połączy nas facebook-czek,
Jej uśmiech to nie tylko sekrety,
Jej uśmiech to wdzięk przesympatycznej kobiety.
Dzięki kobietom facet to artysta,
Cała reszta jest jakże nierzeczywista.


IV*
W ludzkim umyśle nie może istnieć całkowita pustka.

Ludzie wokół mają wiele trucizny,
A ich powódki wypływają z pewne płycizny,
Jednak my kierujemy uśmiechy ku górze,
Radość, szczęście, wiarę, nadzieje i miłość mamy w naturze.
Mnie się zapragnęło,
By to właśnie dla niej powstało me piękne dzieło,
Więc wziąłem się do poematu budowy
I zapisuję wszystko to, co przyszło mi do głowy.
Już nie czuję się jaskrawy,
Opaliłem się przy koszeniu trawy.


V*
Emocje ludzkie nie są wystarczająco silne ani zintegrowane, żeby dać sobie radę z prawdziwą nicością.


Gdy atmosfera staje się gęsta
To niech zagra anielska orkiestra,
Niech całe aniołów zastępy
Weźmie i nicość rozerwie w strzępy.
Oby nam się tylko nie zdawało,
Że nasze ciało w euforii gdzieś się wzbijało,
Bo to, co w sercach się namnożyło
Naprawdę ku niebiosom nas wznosiło.
Niech tym utworem nieco muzycznym
Będę dla Ciebie kimś lirycznym, w uczuciach rytmicznym.


* aforyzmy wzięte od Haruki Murakami-ego.

Serdecznie dziękuję, zapraszam ponownie.

autor

AMOR1988

Napisany: 2017-06-22 Dodano: 2017-06-26 10:06:44

Ten wiersz przeczytano 768 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie