Agonia

:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(

Czas sprzymierzeńcem, nieprawda
pokaż ręce , ja ide prosto jak po wstędze,
omijając nędze...
Ty miałeś fart, ja nie ale ostanim razem
tak sobie obiecałem, że przetrwam życie całe...
Ileż można, wczoraj kumple i piłka nożna,
dziś już nie noga lecz wieczna zapomoga,
zawsze patrze wstecz gdy ogarnia mnie trwoga...
Czekam ciągle na sielanke, patrze w okno, gdy
budze się rankiem, moja głowa wspomnień bankiem,
czekam na dzień, gdy śmierć mnie wyzwoli,
odejść i wkońcu zasnąć pozwoli, monotonność i zło,
tylko to mnie boli, że robie coś wbrew własnej woli,
lecz już nie długo, bo śmierć się zbliża szybkimi krokami powoli,
to już koniec niedoli i psychicznej niewoli ...
Wkońcu zasne, poczekam aż zgasne, opuszcze życie kwaśne,
szczęścia życzę Tobie właśnie, niech marzenia się spełniają nie
tylko we śnie...
Tego życzę właśnie Tobie choć zamęt mam w głowie , wiem,
że wejde w lepszy świat pewną nogą, bo szczęścia życzyłem
nawet największym wrogom...
Wiem, że warto mieć dusze otwartą, grać jedną kartą,
nawet trzeba zostać przy tej karcie i mocno ruszyć już na starcie...
Ale co tu gadać i tak jestem dziwny , bo nie jeden mówi mi, że jestem inny....:(

Nic już nie będzie takie jak było......

autor

Drastyk

Napisany: 2005-04-07 Dodano: 2005-04-08 20:10:51

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie