Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Agonia miłości

W niewidzialnym domu niewidzialne twarze,
niewidzialna wrogość ostro szczerzy kły.
Była kiedyś miłość byli kiedyś ludzie,
teraz tylko pustka z wiatrem w oknie śpi.


Szepty niegdyś czułe przeszły w szloch rozpaczy,
oczy szklaną tęczą patrzą w nicość dnia.
Kim jest ta kobieta co nie ma już duszy?
Kim jest ten mężczyzna co utracił "Ja" ?


autor

Sara SZost

Dodano: 2007-11-25 20:02:39
Ten wiersz przeczytano 546 razy
Oddanych głosów: 11
Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (6)

ajlinek ajlinek

jeśli nie uda się utrzymać tej iskry,nawet gdy błyśnie
ogień to i tak zgaśnie i już nie ma tej kobiety ani
tego męszczyzny...smutne ale prawdziwe

mariat mariat

Smutne takie chwile, nikomu nie są miłe.
Żeby ich się pozbyć pisz częściej wiersze.

suzzi suzzi

Ciekawy temat, To JA czasem jest potężniejsze od
miłości

fryzjerka fryzjerka

Czasem tak się zdarza, ale może to być
przejściowe.Przejęłam się treścią, forma bardzo mi
odpowiada.Pozdrowienia.

-rosiczka- -rosiczka-

Cóż,gdybyśmy nie czuli smaku samotności i rozpaczy
,nie dowiedzielibyśmy się jak smakuje szczęście,które
po pochmurnych chwilach rozjaśnia jak słońce nasze
twarze.Wiersz Twój bardzo mi się podoba.

ula2ula ula2ula

Piękny wiersz napisany w rozpaczy a może to cierpienie
w nim trwa Wiersz wzruszył mnie ogromnie i jest
tęsknotą olbrzymią Wyrazy uznania

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »