Z akt Gdyni

Lubię Kępę Redłowską oraz zbocza klifu,
spuszczam myśl w dół na wodę, szepczę do niej – dryfuj.
Potem wróć do mnie z falą, ja w słuch się zamienię,
niechaj wiersz o tym mieście przyniesie spełnienie.

Wsią rolniczo-rybacką byłaś u zarania,
opatowi cystersów autochton się kłaniał.
Byt był wtedy dość znojny, jakość życia licha,
mieszkańcy oddawali dziesięcinę mnichom.

I tak trwałaś przez wieki w powolnym rozwoju,
zbudowano cegielnie, obszar się podwoił.
Podczas wojny domowej* budynki spalono,
bo niewiele się liczy podczas zmagań honor.

Odradzałaś się znowu, nieśpiesznie, powoli,
rosłaś dalej choć Prusak obszar twój zniewolił.
Połączenie koleją z Pomorzem
Zachodnim
sprawiło, że dojechać było już wygodniej.

Wybaczcie, że następnym wersem wszystkich zmrożę,
nad wejściem do sołectwa wisiał czarny orzeł.
Wyrosło kąpielisko, rzecz jasna nadmorskie,
wkrótce ciebie przyznano** ukochanej Polsce.

Gdynio, ty jesteś nasza od zarania dziejów,
o tym przecież od wieków swojskie kury pieją.
Nie mógł tego wymazać zły zaborca pruski,
mogą o tym zaświadczyć morskie fale pluskiem.

Powstał port i nadano gminie prawa miasta,
czas szybkiego rozwoju metropolii nastał.
Państwową Szkołę Morską tutaj przeniesiono.
Powód jest chyba jasny – by była nad wodą.

Warto jest także wspomnieć sławną gdyńską stocznię,
choć zamknęła*** podwoje i to bezpowrotnie.
Niejeden zbudowano na pochylniach statek,
zanim los się odmienił. Wojna przyszła latem.

Hitlerowski okupant nie szczędził wysiedleń
i nie bacząc na Boga duszę polską międlił.
Lecz nie złamał w ludności piastowego ducha,
wiatr o tym opowiada, spróbujcie się wsłuchać.

Zawierucha minęła i nastał socjalizm,
wolność słowa odebrał, znamiona wypalił.
Rozwój miały pobudzać plany wieloletnie,
w mediach wciąż powtarzano nieprawdę i brednie.

Gdy ćwierć wieku po wojnie podniesiono ceny,
żywność stała się droga, lud polski się wpienił.
Stocznia gdyńska stanęła, strajk produkcję wstrzymał,
lecz milicją i wojskiem odzyskał rząd prymat.

Przypomina nam o tym Pomnik Ofiar Grudnia,
że władza być potrafi podła i okrutna.
Dzisiaj wolna już jesteś i piękna nad wyraz,
bo niejeden mieszkaniec przy budowie tyrał.

To historii nie koniec, lecz wiersz się dopełnił,
zasłużyłem na sernik w miejscowej cukierni.
Dokonam korektury przy cieście, herbacie,
co przeoczę czytelnik być może wybaczy.



*Przyczyną wojny była rywalizacja o koronę polską Stanisława Leszczyńskiego z Augustem III Sasem

**Mocą traktatu wersalskiego przyznano odrodzonemu państwu polskiemu 140 km wybrzeża włącznie z Gdynią

*** Stocznię zamknięto w roku 2009, część jej majątku przejęły stocznie Crist i Nauta.

autor

Sławomir.Sad

Napisany: 2019-02-21 Dodano: 2019-02-21 07:42:31

Ten wiersz przeczytano 5761 razy

Oddanych głosów: 131

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie