Akt stworzenia
wiersz inspirowany nauczaniem św. Jana Pawła II
jesteś miłosierny
dając szansę
zwłaszcza wtedy gdy nie umiem jej
dostrzec
przebaczając
uczysz mnie nowej siły
do zmagania się z każdym nowym dniem
przywracasz mi wiarę
budzisz do życia
to co w głębi mnie umarło...
przywróciłeś mi życie
kolejny raz
ucząc mowy miłości, nie nienawiści
dotykasz
najczulszych przestrzeni mojego serca i
duszy
przychodzisz tak często, cicho i
niespodziewanie
że czasem nie dostrzegam Cię w drugim
człowieku
w Tobie
odnajduję moją radość
siłę i nadzieję
i jestem
kompletną choć niedoskonałą całością
Twojego doskonałego Aktu Stworzenia.
Komentarze (6)
Piękny wiesz i piękna inspiracja, mnie też chyba
zainsoirowało.
Nikt nie jest doskonały...
Pozdrawiam :-)
i jestem
kompletną choć niedoskonałą całością- własnie tacy
jesteśmy
Nawet świętym imistrzom daleko do boskiej
doskonałości, a cóż my malutcy...pozdrawiam
Piękna refleksja!
Pozdrawiam serdecznie :)
Człowiek zawsze będzie niedoskonały.