' Ale to niemożliwe '
Dwulatek
Mamy już kilka zdjęć - razem
wspólne śniadania
zaśnięcia
pokazałam wszystkie pory roku
te za oknem
i wiejące w duszy
nauczyłam cie
że woda nie zawsze jest zima
że nie potrafimy latać
a mieszkamy zbyt wysoko
by bezpiecznie na chwilę
unieść się nad ziemią
jeszcze nie myślisz jak ja
a ja już przestałam po twojemu
choć czasem mam wrażenie
że bardzo się mylę
gdy wracając do domu
nagle odrywamy twarze
od wysokich krawężników
patrzymy w gwiazdy
i uśmiechamy się tak samo
Komentarze (17)
Związek matka - dziecko :) Piszesz bardzo obrazowo.
Pamiętam moment, w którym przestałam mówić i patrzeć w
stronę wysokich krawężników (dzieci tak szybko rosną),
a wspólne patrzenie w gwiazdy wskazane w każdym wieku
:)) Pozdrawiam :))
pokazałam wszystkie pory roku
te za oknem
i wiejące w duszy
- jeśli pozwolisz tą myśl zabiorę z sobą - b.dobry
wiersz
Bardzo dobry wiersz, ładne metafory. Pozdrawiam :)
Dobry wiersz, prosty, bez udziwnień, sztuczności i
cukierkowatości :)
Wszystkie miłe komentarze , już są napisane . Dodam
tylko- PLUSIK. Pozdrawiam
Dobry wiersz, ciekawie piszesz- podoba mi się.
Pozdrawiam:)
Mama...
Piękny wiersz. I kilka ciekawych metafor. Na TAK!
Pozdrawiam :)))
Przyzwoicie. Mi tam się podoba
piękny świat pokazujesz nie jesteś tam sama :-)
pozdrawiam
Pięknie...czuję te klimaty:))
Ładny wiersz...pozdrawiam i plusik zostawiam
A jednak w każdym z nas drzemie dziecko.
Ciekawy wiersz.
świat oczami dziecka świat oczami Mamy,Piękny świat
Ta "ściana" wabi, więc wpuszczam ją do środka niech
pomieszka trochę u mnie...wiesz ja nie mam ścian, mam
tylko ciemne korytarze,słońce rzadko tam
dociera...pożyczę Twoje światełko...oddam...obiecuję +
Pustka jakaś w głowie a szare komórki chyba poszły na
spacer. Nic mądrego nie napiszę, choć chcę, bo to co
właśnie przeczytałem jest piękne.
Dziękuję i pozdrawiam
K.