Alejka przeznaczenia
Alejka mego skromnego życia -
ciepłem ludzkich serc usłana
uśmiech losu mam do zdobycia,
nie chce ubierać butów pana.
Tylko ty mi niebo odpowiedz
gdzie odnajdę przeznaczenie,
w blasku świecy łzę uronie
pokornie czekam na spełnienie.
Wiatr, bratem, deszcz nadzieją
siostrą zaś jutrzenka nowa -
to co było - nieistotne....
Jutro zacznę żyć od nowa.
autor
myszka3
Dodano: 2008-10-05 18:48:47
Ten wiersz przeczytano 713 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Aleja przeznaczenia, deszcz nadziei zmywa to, co było,
nowe życie daje. Pięknie!
Cieplutko i pięknie to opisałaś z optymizmem
Przeszłość zostawmy za sobą, do złego nie ma co
wracać. Jutro zaczniemy żyć od nowa.
Wiatr bratem,deszcz nadzieją, siostrą
jutrzenka.Wiersz optymistycznym piórem napisany.Rym
a,-c.
pięknie napisany o przeznaczeniu dobry klimat i słowa
brawo