Alfabet agresji

Co znaczy normalnie żyć?
Wystawiam nogę przed siebie
i mając ją w powietrzu zaczynam się kryć...
Tak... źródło wypływa ze świątyni depresji
miejsca zaczynającego się od alfabetu agresji
Niczym blizny na mojej głowie
strach przeniósł się wraz z nimi
nienawidząc odbicia w szarym sobie
Jeszcze wtedy prowadziła mnie gwiazda
była tak piękna jak mój sens
...nawet nie zauważyłem kiedy zgasła
Pozostały okruchy z tamtej jesieni
nikt nie podał mi dłoni
choć o problemach w strachu wiedzieli
Wyśmiewaniem wszystko się zaczęło
'jego ojciec nie ma zębów i chodzi pijany'
lecz najbardziej bolał krzyż na twarzy Mamy...
Podnosiła się nie mając siły
patrzyłem w Jej smutne oczy
które ledwo się tliły
Poniżanie mnożyło nieskończone potęgi
czułem ból nawet w powietrzu
dusza otrzymywała kolejne pręgi
Po ostatniej ranie umarł też ból
Pierwszego lipca pewnego roku pańskiego
doładował ziemię depresji król

autor

Derealizacja

Napisany: 2018-11-09 Dodano: 2018-11-09 00:30:53

Ten wiersz przeczytano 828 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie