alien
nieczułość poranka mutuje
odczula bez pocałunków delikat ust
nawet błysk energetyczny kurczy
perspektywy
gasi obumierające gałki oczu
ciało zmrożone w bezruchu bez szans na
spazm
bunt niedosytu by nie umrzeć za życia
by czuć
by poczuć
ten zapach wolności silnego ego
słodkiej zachęty skrytej emanacji
afrodyty nie z tej galaktyki
dotyk
pierwszy błysk w oczach
i mój kruszony kamień erozją bezczuć
nękany
metronom zapomniany
ta obawa przed zranieniem przeszywa nićmi
z drutu kolczastego
koisz słodkością uśmiechu pieszcząc
opuszkami moją dłoń
igraszkami w pazurki
zerkanie spod włosów
zalotnie
ciekawość pokonuje uprzedzenia
kawa dopita czasu dobiega kres
do zobaczenia
do ponownego czucia
bo na razie
ból
fantomowy
autor
*Matijas*
Dodano: 2021-01-10 05:37:49
Ten wiersz przeczytano 1219 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
najlepszy alien
to zapach czystego ciała
i w tym przyjemność cała
alien to nazwa perfum :) co do kwestii interpretacji
każdy ma swoją,ja jedynie wam wszystkim dziękuje
kochani :)za poczytanie
Przeczytałam i wpadłam w melancholię bardzo mi sie
podoba.Pozdrawiam.
Z tego dobrego /moim zdaniem/ tekstu wiersza,
odczytuje że tytułowy "alien," pośród wielu znaczeń,
odnosi się do obcości, od "Obcy."
Tak czy inaczej, wiersz jest interesujący.
Udanej niedzieli.
Ciekawie piszesz, zatrzymałam się tu.
Pozdrawiam serdecznie :)
widzę ,że autor interesuje się medycyną
nietuzinkowa melancholia,
pozdrawiam serdecznie:)