alter ego w stylu retro lub...

ten stół co jest żywiczny, którego właściwie nie ma.
dziwaczny dębowy ceratnik - śniadanie na trawie,
czterokonny rydwan. na spisywane myśli,
jak powrót do domu, po dalekich podróżach.
ręką po słojach, dryf po sennym przedpokoju.

i wyjdę z tobą za rękę, niedzielnym porankiem.
tak jak wychodzi się tylko po to, by nie wrócić.
a może właściwie dlatego, by mieć ten pretekst:
razem zmoknąć, razem zniknąć, rozmyć się.
na tle miejskiego pejzażu. centrum groznego,

w plenerze, czarna wołga i bezdomny, którego nie znam.
nawet z widzenia. opuszcza historię. przechodząc do niej,
do porządku dziennego. na czerwonym, w każdy ogień.
i jest na odwrót. ileż bym dal, by być na jego miejscu.

nie, jak ty nic nie rozumiesz, bylem po prostu głębiej.
człowiek z perspektywy stołu wygląda jak bóg.
w rytm nierównego pulsu. wiążąc ze sobą
podręczniki włóczęgów i splątane ludzkie końce.

Węszą. za domem, krzyki sąsiedniej podłogi,
nawoływania straceńców. mój Kain nie zabija Abla.

Kornelia-abla.

autor

Kornelius

Dodano: 2010-05-04 05:21:05

Ten wiersz przeczytano 742 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie