Amici mores noveris, non oderis.

w błękicie fal
w cichym szumie
głęboko
gdzieś tam na dnie

został twój ślad

każda noc i każdy dzień
przypomina mi Ciebie
każda kropla deszczu niczym łza
boli bo przemija - samotnie
przez chwilę myślałam
że to świat się pomylił
zwąc człowieka przyjacielem

zabrano słowu magię
używając go zbyt często?

wkoło kłębiło się tysiąc myśli
tysiąc twoich słów

myślałam , że mogę zapomnieć
że z biegiem czasu - kiedyś nie wspomnę

myliłam się

a teraz przede mną najważniejszy cel
choć utraciłam przyjaciela
muszę dążyć do urzeczywistnienia marzeń
których i tak wiele nie pozostało...

i żyć chwilą tak
jakby to dzisiaj miał się skończyć świat ..

autor

izka2609

Napisany: 2007-06-13 Dodano: 2007-06-13 21:00:23

Ten wiersz przeczytano 813 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie