Amnezja

Stojąc bezradnie w wodospadach Twych oczu... błękitnych,
onieśmielona głębią źrenicznych ciemności,
Milcząc odbieram im toń, fale uciszam.
Palcem wskazującym obnażam Cię z uczuć.
Nie rozumiesz,
Nie rozumiesz...
Nie chcesz zrozumieć.
Niczym dzwon, dźwięk głuchy wydajesz
inauguracyjny ton własnego jestestwa.
Bezpłciowy jęk, przenikliwy... tak znany...

Wtem wychodzę z Twej głowy,
chwila ciszy... "Czy my się znamy..?"

autor

Szklista

Dodano: 2008-09-30 23:34:10

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie