Amnezja. (szare - na złote)

Pierwszy z wierszy- to zmieniona wersja wiersza napisanego w 01. 2017 r, ale z istotnymi i optymistycznymi już sladami przemian mentalnych - jako wersja z sierpnia 2019 r. Publikując - i odnotowując radosne zmiany koncowych zwrotek - nie przypuszczalem, jakiej przemianie ulegnie moje postrzeganie - postrzeganie starzejącego się czlowieka o dochodach jedynie z minimalnej renty - w czasie do powstania narracji i wiersza z dnia 24. 07. 2020 r.




I: "Amnezja" (08. 2019 r.)

szaroczerwone myśli
- matują zauroczenia

zapatrzeni
w wieńcówkę, ból barku
- w wątrobę

(zaopatrzeni w głodową emeryturę)

- tracimy... - czas (– teraźniejszy.)


odrzuceni przez własne życie
zazdrościmy zdolności do lotu

- trawimy... (- ciężko...)
- zarobione
wczorajsze kotlety

zmęczeni
wykluczamy się (wzajem)
dla siebie

obcujemy...
(– wyobcowani... - w rozmowach
z naszymi dziećmi)

– jesteśmy!... (- Niepotrzebni...)

wyznaczeni

do pożyczki, darowizny
dla spadku

(niewolni... - od traumy przeszłości)

- konserwujemy (- w myślach)
czas ojców
- okupacji i komunizmu

.............

Męczą nas
nawet
trzyletnie wnuki.

Choć - tylko

one – nie widzą
starczego wieku,
nie słyszą skrzypienia stawów...

słodkich słów – nie mylą
z cukrzycą

.......

Nie żywiąc nadziei
- żywimy się wzajem
gorzkimi pigułkami
słow, życzeń - prezentów:
prawie nowy... - "jasiek"
(- wygrzebany z pojemnika lumpexu)
jeszcze jedna – zdobyta...
– (znaleziona)
patelnia – z aluminium

złom – do złomu
miedź – do miedzi
i... – "grosz do grosza..."

..........

A potrzeba nam przecież niewiele...
ot – spacer w (b)lasku...
- pod rękę...

- z młodością

.........

Uczymy się życia od nowa.

- Tak – Alu!.. - odzyskujemy powoli
siebie – z odpadów aluminium,
bo – złom – do złomu
złoto – do złota
wraz z wiekiem – nabywaną mądrością

(k)rok po (k)roku


styczeń 2017 - ( w istocie zachowana wersja z poczatkiem optymizmu z 08. 2019 r.)

.................................


II: "Szare na złote" (24. 07. 2020 r.)

szaroczerwone
przestaje matować
zauroczenia

zapatrzeni w życie...
(- pomimo wieńcówki
bólu w barku
- wątroby.)

(zaopatrzeni w cieniutką emeryturę)

- odzyskujemy siebie i nasze dzieci
- odzyskujemy nasze wnuki

- smakujemy... - czas teraźniejszy.


odrzucając dawne życie
odzyskujemy zdolność do lotu

- strawiliśmy... (- ciężko...)
- zarobiony wczorajszy dzień...

i - odrzucamy...
- wczorasze kotlety

uratowani!... - odtrącamy
wykluczenie



obcujemy...
(– odrzucając - wyobcowanie...)
- w rozmowach
z naszymi dziećmi.

– jesteśmy!... (- potrzebni...)

wymarzeni

dla pożyczki, darowizny
dla spadku

(wolni... - od traumy przeszłości)

- konserwujemy.

- a w myślach - przetrawiliśmy czas
ojców naszych.

- dzieciaki getta i komunizmu.

.............

Cieszą nas
szczególnie
rosnące wnuki

wciąż jeszcze - tylko one
– nie widzą
naszego wieku,
nie słyszą skrzypienia stawów
słodkich słów – nie mylą
z cukrzycą

.......

żywiąc nadzieję
- żywimy się wzajem
śmiesznymi pigułkami wspomnień
słow, życzeń - prezentów:
jak nowy... - ten "jasiek"
(- wygrzebany z pojemnika lumpexu)
jeszcze jedna – zdobyta...
– (znaleziona)
patelnia – z aluminium

złom – do złomu
miedź – do miedzi
i... – "grosz do grosza..."

..........

Bo potrzeba nam przecież niewiele...
ot – spacer w (b)lasku...
- pod rękę...

z odzyskaną młodością

.........

Uczymy się życia od nowa.

(- urodzone w wojsku...

- stalinowskie dzieci)
- wystawione na słońce i deszcz.

Wczoraj - sójki!..
(- i kapelan z odzyskanego kościoła)
powiedziały...
że jesteśmy dziećmi Pana Boga.

Zgodnie z planem. - Punktualnie...
( za pięć dwunasta)

- Tak – Alu!.. - odzyskujemy powoli
siebie.
– Z odpadów aluminium!
(bo – złom – do złomu
złoto – do złota)
wraz z wiekiem – i nabywaną mądrością

(k)rok po (k)roku


24. 07. 2020 r.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2016-08-12 Dodano: 2019-08-12 09:40:46

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie