Amok
w amoku wspólnych dążeń
w histerii cudzych spraw
w ferworze ludzkich spojrzeń
w chaosie wszystkich praw
me serce niknie w tłumie
przegrywa bój bez szans
zamiera w zimnym szumie
bezwolnie wpada w trans
mój los jest przesądzony
umieram raz po raz
sens życia zatracony
utonął w pulsie mas
autor
tylkopieknechwile
Dodano: 2008-07-28 09:09:32
Ten wiersz przeczytano 683 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
powtórze za P.Coelho.. "Jak strumienie i rośliny,
dusze także potrzebują deszczu,
ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu
istnienia. Gdy tego brak wszystko w duszy umiera."
z każdego amoku można się wyzwolić, a los ułoży się
inaczej tylko pomóż sobie i otwórz swoje serce dla
innego...
wiersz pełen smutnego patrzenia, które w trwającym
amoku widzi tylko to co boli...