Amorfia

szkicuj wojnę. tak, jak ją czujesz:
ma nie mieć kształtu
infragromady zmieszane ze sobą, nie odróżnić
kto należy do rodziny, a kogo trzeba
sprzątnąć; zdrajca zmienia się w dym
po chwili - wraca w skórze naszego
wspólnego brata

łam gałęzie, na pokaleczonym papierze
musi zostać spisany akt kapitulacji. żywicą
i sokami
(nim wejdzie w życie - zostanie porwany
co do słowa)

złe czai się za biblioteczką
w kieszeni ma atomizer. chce rozpylić
blask, płynne światło
od którego oślepniemy

może tak będzie lepiej? nie można
ciągle patrzeć
łapczywie, wręcz - na umór
pożerać się wzrokiem

to grozi ciężkimi powikłaniami
jeszcze by nam wyrosły żółte obręcze na palcach
i serce - stałoby się ciężkie, nie do udźwignięcia

czyż nie lepiej jest patrzeć na rysunek z góry
kłócić się półgłosem, ciągle mając świadomość
że wszystko jest śmiertelne
a nawet najgłębsza czerwień może wypłowieć?

autor

Florian Konrad

Napisany: 2018-04-09 Dodano: 2018-04-09 20:10:47

Ten wiersz przeczytano 2197 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Limeryk Klimat Wrogi Tematyka Na dzień dobry Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie