Amsterdam

Biała kartka monitora skrawek
nieskalany czcionką pustych myśli
nieokiełznanych uczuć, drżących słów.
Potok wodospadem zimnych kropel
uśmiechem z twarzy startym rysuje
w białej mgle krystaliczny obraz
zapachu krótkich dni aż po świt.
Bladym spojrzeniem cofasz lata ciszy
ubrane w smutek nieskończony
dzielący duszę na pustkę straconych dni,
na żal głęboko utopionych łez
W grobie pocałunków anielskich ust
płonące mosty wzruszeń zimnym ogniem
nie strawią krzewu gorejącego
nic nie zrobią nadziei ochrzczonej
jutrzejszym błękitem nieba …
Wszystko już zgasło, ucichło
umilkł szum zwariowanych lat
i smutek nabrał innego odcienia
W tych samych oczach inny wzrok
patrzy beznamiętnie na śliczne twarze
nawet jeśli chcą czegoś więcej …
Może kiedyś jeszcze usłyszy
zapomniane słowa w żagli łopocie
może pokocha go morze
fale będą tuliły co dnia
wiatr targał samotny żagiel …
A może nie.

autor

Szczensciarz

Napisany: 2009-06-01 Dodano: 2009-06-01 20:17:50

Ten wiersz przeczytano 825 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie