Anastazja
śni mi się
w zarośniętym ogrodzie
w którym
baliśmy się oddychać
o zmroku
błądzi między drzewami
ubrana w białą sukienkę
czeka
na jego ucieleśnienie
twierdzi że biel
to światło
znak i życie
przed świtem
będzie jej jakby mniej
ale stara się nie burzyć
misternego kłamstwa
kolejna wiosna demaskuje
zmarszczki
rozcieńcza wspomnienia
wypłukuje myśli
podobno była szczęśliwa
w tej próżni
podobno on nie umarł
odwiedzał nocą
jak dawniej
Z portretu
niewiele da się wyczytać
to tylko chwila przebita szpilką
trofeum za szkłem
autor
ILL
Dodano: 2011-02-20 17:44:13
Ten wiersz przeczytano 1882 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
wiersz dobry, wspomnienia tylko te pozostaje po tych
co odeszli...pozdrawiam
wspomnienia schowane na zawsze, bardzo wymownie
Wspomnienia przywołują nam tych którzy byli z
nami,odeszli..pozdrawiam+
Wartościowy wiersz, aż mnie ciarki przeszły. To była
miłość po grób. ILL świetnie tworzysz POEZJĘ! Mnie
zatrzymałaś na dłużej...
z portretu niewiele da się odczytać
to tylko chwila
przebita szpilką===pięknie to ujęłaś w słowa.Całość na
tak.........
chwila
przebita szpilką ...obudziłaś wyobraźnie...
Bardzo dobry. Jeszcze tu wrócę :)
Pięknie! Człowiek odchodzi, a wraz z nim to czego na
portrecie umieścić się nie da - tajemnice jego duszy!
Pozdrawiam!
Obrazowy opis miłości poza grób - wzruszający, a
„trofeum” dreszcze we mnie wzbudza, przez
skojarzenie z łupem wojennym, albo upolowaną
zwierzyną:) Pozdrawiam:)
Anastazja i jej miłość ciągle żywa...
Co za wspanialy wiersz!Stara Anastazja pielegnuje we
wspomnienich swa milosc jak zasuszonego
motyla.+++++++++
świetnie, obrazowo...:)pozdrawiam
Dobry wiersz...
i ty masz wspomnienia o ciotce Anastazji? podobno za
szybką zabalsamowana na straży siedzi gdzieś blisko
Adama.
"to tylko chwila przebita szpilką / trofeum za szkłem"
świetne; bardziej przemawiający niż zwykle :)