Anatomie

moja tulpa wabi się słodko (imię - jakby matki
nierozrywalne). to egzotyczny dreszcz, limfa z palemką
drink dla niezaawansowanych. wznoszę toast
za pierwszą wspólną noc

pęka łupina, z chropowatego nasionka
próbuje kiełkować ciało. nie wolno!
- wciskam z powrotem

afirmować cię, kochanie
to jakby opisać najpłochsze z marzeń
złotem na zasolonej skórze
żałośnie mało, to poemat wywołujący głód

gwar za oknem, krzyk przenika zamknięte okiennice
idzie deszcz, chłopi w pośpiechu stawiają słupy
jeden rozwija liny z betonu

elektryfikacja dwuosobowej wsi
w oczach zapalają się błyskawiczki
zmierzch blednie. nie potrzeba świec

oddech z płomyczkiem, ogrzewa nas wielka lampa
nie straszne wszelkie paragrafy

wydajmy się nawzajem

https://www.youtube.com/watch?v=OPVURmCNB1Y

autor

Florian Konrad

Napisany: 2017-04-12 Dodano: 2017-04-13 00:04:13

Ten wiersz przeczytano 1766 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Toniczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie