andrzejkowo

nieśmiała panienka kawalera chętna
w wieczór andrzejkowy do wróżb tak stosowny
przelewa wosk przez klucz pragnąc wiedzy na już
czy będzie coś z tego i wyjdzie za niego

misterium rzecz święta więc bardzo przejęta
nie dostrzega w porę że wrzący wosk płonie
chcąc go zgasić prędko chwyta rondel ręką
i niespodziewanie chlapie na ubranie

spływa w dół sukienki przenikając głębiej
coraz niżej sięga żarem wosku wstęga
przód ubioru trawi przez majteczek bramy
przekracza granicę parząc „bocianicę”

krzyknęła dziewoja losie co za dola
popuściwszy w strachu - płyn ogień ugasił
- teraz ból swój leczy uraz ma do mężczyzn
bo pech zamiast chłopa wszak nieszczęsną spotkał

Argo.

autor

Argo

Napisany: 2020-11-30 Dodano: 2020-11-30 11:23:44

Ten wiersz przeczytano 661 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Groteska Klimat Dramatyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie