Aniele!

Podłością,
zwykłą ludzką podłością,
głupotą,
bezmyślnością
...i...
...straszliwym
okrucieństwem
jest
zranić Anioła... .
Tego Anioła, który porwałby na strzępy własne skrzydła,
abym na miękkim posłaniu z jego własnych piór mogła usnąć
...jak na niebiańskim obłoku...
Tego Anioła, który własną aureolę ze szkła i złota kazałby
przetopić na magiczne pantofelki do tańca
...dla mnie, kulawej, garbatej baletnicy...
Tego Anioła, który oddałby swoich oczu blask,
Aby przed moimi, półślepymi, nie ukazały się nigdy obrazy złowrogie
... nigdy, aż do końca świata...
A ja co??
-podcinam Jego skrzydła,
-przekrzywiam aureolę,
-sypię piach wprost w Jego oczy.

Aniele!!!

Któż Ciebie, Stróżu mój,
uchroni
przede mną samą??

autor

Tiro

Dodano: 2007-01-01 14:38:45

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie