Anielica
Skrzydła rozpostarła śnieżnobiałe
I ręce w górę zgrabne uniosła,
Odsłaniając ciało całkiem nagie...
Nad ziemią unosiła się niczym puch,
Wokół blask anielski ją otulał.
Piękna niczym sen, eteryczna jak duch.
Zgrabna jak łabędź, ukryta we mgle,
Otoczona tajemnicą, leśną ciszą.
Rozpłynęła się zupełnie jak we śnie.
Znikły oczy pełne gwiazd, lica...
Nikt już jej nie widział nigdy,
Słyszał tylko: Była tu Anielica.
autor
blumchen
Dodano: 2008-11-28 12:23:06
Ten wiersz przeczytano 1503 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
była i (nie)była...ale zaciekawia...głos daję zatem ..
Ładny wiersz z elementami erotyki.Forma wiersza
dobra.Ciekawa puenta wiersza.
Miły wiersz o pięknej nieznajomej, skoro zniknęła jak
anielica.
moze i Anielica zninela jednak mamy zawsze jeszcze
Aniola Stroza - ladny wiersz
hmm...działający na wyobraźnię wiersz,intrygujący
zagadkowy..i ładny
A gdzież to ją spotkałaś,już bardzo dawno o niej
słyszałem i słuch dawno zaginął i naraz słyszę że ktoś
mówi Anielica-to jest powiedzonko z lat
pięćdziesiątych,a jeszcze teraz mi brzmi w uchu jej
wołanie..a u Ciebie w wierszu ładnie
opisana..powodzenia
...plastycznie namalowałaś słowami fantastyczny obraz
anielicy... pozdrawiam.
Delikatnie, wręcz eterycznie. Takie chwile się
pamięta... Dobry wiersz.
Ale cie zauroczyla ta anielica,tak jak mnie
zaintrygowla.Ladnie+
Tajemniczo i ciekawie jest w Twoim ładnym
wierszu,śliczne delikatne metafory nadają lekkości:)
przepiekny opis wrecz bajkowy dajacy ten czar obrazu
jaki nam przekazujesz brawo:)
Tajemnicza Anielica rozbudza ciekawość czytelnika.
Piękny Twój wiersz.
Piękna i tajemnicza ta Anielica. Pozdrawiam
Ladna ta Twoja Zjawa.