Anioł

Być może ktoś był równie zagubiony jak ja...

Przepraw się na drugą stronę tęczy,
po rozpalonych mostach życia,
które zdradliwe wciąż nikną,
by pojąć niezbadane prawdy
o pękniętym lustrze, którego odłamki
wciąż tkwią w twym zakrwawionym sercu...

A cztery żywioły przyjmą cię jak swego.
Ziemia powita deszczem-
oczyści z bólu i trosk,
woda ukoi duszę-
zmywając z niej grymas strachu.
I ogień już cię nie sparzy-
zginie w astralnych płomieniach
piekielnych czeluści,
a powietrze swym oddechem osuszy kryształowe łzy,
ukoi zmęczoną twarz.

I anioł odzyska swe skrzydła,
których go pozbawiłeś.
I znów stanie się bladym odbiciem
prawdy, której ziarno rozświetla
ciemne zakamarki twojego świata...


3.03.2004r.

autor

legenda_wysniona

Napisany: 2004-03-03 Dodano: 2004-11-28 14:25:51

Ten wiersz przeczytano 604 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie