Anioł W Glanach

Szła...

W długim,białym płaszczu,w ciemnych spodniach,

długich rozpuszczonych włosach,ciemnych...

Szła w GLANACH.

Kroczyła pewnie przed siebie,

jakby chciała udowodnić światu,

że ona potrfi,

że chce,

że może.

Kroczyła,pogrążona w smutku,

smutku i ciszy.

Kompletnie cicha.

Szła przedzierając się przez szarą rzeczywistość,

białym płaszczem nadziei.

W jej włosach był wiatr,

wiatr,co miał rozgonić ciemne chmury-nie rozgonił.

Nie chciał?

Nie mógł?

A może nie potrafił?

Szła tak bezdusznie,biła do przodu przed siebie i za siebie.

Dwa kroki w przód,trzy w tył...

Nie spoglądając za siebie,za swoje brudy,

ciągła za sobą wielki bagaż,

bagaż doświadczeń,złych i dobrych-nie chciała puścić...

Pozostawiając po sobie wielkie odcisk,

głęboki na białym puchu człowieczeństwa.

Nie chciała?

Nie mogła?

Nie potrafiła?

A jednak uczyniła.

...wiersz autobiograficzny [?]

autor

malajka

Dodano: 2006-05-06 12:45:40

Ten wiersz przeczytano 1029 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie