Anioł w kościele

Przy ołtarzu na wysłużonym, zakurzonym kilimie
Spoczął anioł w strachu i lękliwej minie
Skrzydła połamane z szarą barwą prochu
Pióra w powietrzu i na klinkierze zlatują po trochu
Cóż się stało, że on płacze, spowity żalem
Owinięty postrzępionej szaty szalem
Ach tak... tuż to stary anioł miłości
Spotkał się z prostymi słowami szczerości
Podupadły i zmęczony ciągłą gonitwą
Teraz zajęty przeprosinową modlitwą
Nie podołał swemu zadaniu wielkiemu
I zniszczył siebie w oka mgnieniu
A cóż to znaczy te charczenie, prychanie, gulgotanie??
Drzwi uchylone po lewej stronie
Przedzierają straszna otchłań
I wołają „Aniele mój drogi, powstań!”
Więc nasz dobroczyńca spełnił swoja powinność
I unicestwił na zawsze swoją niewinność.

autor

Biała Lilia

Napisany: 2006-11-01 Dodano: 2006-11-04 14:24:41

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie