Anioł Śmierci

Gdy patrzyłam na twą twarz
widziałam w niej Anioła.
Mogłam zatrzymać czas
lecz teraz już nie zdołam.
Już teraz nie widze cię
skonczyła bajka się
i choć płaczę
Ty nie wrócisz.

Nie rozumiesz mnie,
patrzę wciąż przez mgłę.
Czy Ty wiesz jak to jest?
znowu cierpie przez Ciebie.
I choć ciągle mówię nie,
ja naprawde kocham cię.
Lecz Ci tego nie powiem,
Ty odeszłeś odemnie.

Choć wybaczam ci to,
wciąż cierpię bo,
dłużej bez Ciebie żyć nie mogę.
Wszystkie szanse wyczerpałes...
Już Ci nie uwierze,
choć kocham Cię szczerze.
Nie dostaniesz więcej szans,
bym cierpieć mogła ja.

I choć smiech na mych ustach,
to tylko pozór,
bo dusza ma kocha,
a serce me szlocha.
Bez Ciebie ciężko mi jest.
Anioł śmierci stoi,
zabiera mnie powoli.

Choć pocałuj mnie ten ostatni raz,
na dowidzenia.
Spojrzę w oczy twe znów rozkleję się.
Lecz Anioł czeka już,
podaje mi dłoń,
ociera twarz z łez,
On naprawde kocha mnie,
odchodzę.

Nagle lustro pękło,
na obraz mego życia
czarna farba się wylała,
a pisarz skonczył bajkę
rwąc ja na kawałki.
On tak widział me życie
odchodzę z aniołem,
który mnie woła.

Stojąc przed lustrem
wciąż patrze przez mgłę
i obok stoi on mój Anioł śmierci.

Z powodu braku miłości, cierpię bo nie mam do kogo się przytulić kiedy chce płakać...:(

autor

Znajda

Dodano: 2007-01-25 21:17:31

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie