Aniol wieczności

czy słyszysz jak jego śmiech
odbija się echem?
rozbija się na miliony
maleńkich szkiełek
które poranią ci ręce
poparzą oczy
oslepią twą dusze
nie złapiesz zadnego
a i tak zapadnie ci w serce
na wieki

przez wieki próbujesz
o nim zapomnieć
nadaremnie
marnujesz czas i swą dusze...
anioła nigdy nie przenikniesz
nigdy nie dotkniesz
nie da ci o sobie zapomnieć
zawładnie twym ciałem
umysłem...

a gdy stracisz wszystko-rozszarpie ci dusze...

autor

adrina

Napisany: 2005-10-21 Dodano: 2005-10-21 16:27:14

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie