Anioł Ze Łzami

Ewelinie

Dusza głęboka, światło w oddali….
Co to za promyk w mroku się pali??
Gdzie jest granica snami niesiona?
Pustka z niewiarą razem spleciona.

Pytam Anioła, który zmęczony:
Czemu miłością moją strudzony?
Stoi i patrzy, jakby chciał skłamać,
Jakby chciał ręce czyste załamać.

Stoi i milczy, słów mu brakuje,
Swymi oczami smutek całuje….
Patrzy tak na mnie, łzami przemawia….
Ręki skinieniem cicho pozdrawia.

W drugiej swej dłoni trzyma zwątpienie,
Które pamiętne jak zapomnienie.
Usta trzymają miłość z kolcami….
Słowa zginęły między nutami….

autor

Pegaz85

Napisany: 2006-07-17 Dodano: 2006-11-20 11:52:03

Ten wiersz przeczytano 1074 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie