Anioły.

Ustawiono.
Szereg aniołów.
Nie patrzono.
Na podcięte skrzydła.
I kazano.
Lecieć ku niebu.
Skazując.
Na śmierć przez upadek.
Gdzie był Bóg?
Czy zapomniał o swych dzieciach?
A może.
Nigdy ich nie kochał.
***
Anioły.
Z podciętymi skrzydłami.
Skaczą z dziesiątego piętra nienawiśći.
Roztrzaskując duszę na betonie.
Zamiast bólu czują gorycz.
Dzieci, wielkiego Boga.

Sny potrafią pokazać brutalną rzeczywistość.

autor

Evelina_L

Napisany: 2006-11-09 Dodano: 2006-11-09 18:33:11

Ten wiersz przeczytano 883 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie