ANNIE

Nie ukrywaj swego serca łez przede mną
Nie zasłaniaj uśmiechem zmagań swojej duszy
Kiedy wichry życia topią twego życia łódź
A samotność i depresja są dietą codzienną.

Nie padaj pod bólów codziennymi ciosami
Nie ustawaj w swej pielgrzymce pośród burzy
Nie opuszczaj rąk choć pomoc zda się być daleko
Nie myśl, że płyniemy i toniemy sami.

Jest ten kto ściszył burze, gdy burze szaleją,
Gdy ból nas obazwładnia jest ten co nas leczy
Gdy depresja nas pochłania, jest ten co rozumie
I w beznadziejne chwile pokrzepia nadzieją.

Więc podnieś ręce w górę dotknij go przez wiarę
Zwróć oczy do niego, on jest blisko, współczuje
On da siłę by przetrwać tragedie i trwogi
I obdarzy cię wiecznością życia ponad miarę.

Chodź ze mną w krainę marzeń i pewności
Gdy twój krok jest chwiejny, trzymaj mnie za rękę
Stoję koło ciebie, wiedz, nie walczysz sama
Jutrznia wnet zaświta, rozwieje ciemności.

Dla Anny R.

autor

Lev

Dodano: 2012-05-19 07:17:56

Ten wiersz przeczytano 761 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie