anoreksja

siedzę w najciemniejszym
kącie swojej duszy
tłukę wszystkie lustra
w złej wyobraźni
wypluwam spojrzenia
ludzi wszechbolących
wyłączam w swoim mózgu
guziki rozsądku

.wymiotuję życiem.

przepędzając samą siebie
uciekam przed światem
tłustym od kalorii

niech wszyscy widzą
moją inność
niech wszyscy widzą
że mam problemy
z którymi sama
nie daję sobie rady
lecz których oni
nie są w stanie pojąć

.moje sumienie chudnie
moje ciało umiera.

..a ja pozostanę
sama pośród tłumu

autor

Dusza Niespokojna

Napisany: 2007-01-20 Dodano: 2007-01-25 15:51:42

Ten wiersz przeczytano 2079 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie