anoreksja poety
każdego dnia
zostawiam siebie mniej
tak bym mógł się zmieścić
w prześwicie liter
biel wykroi jeszcze
jeden wiersz
który przeczytasz
będę
coraz bliżej
oczu i końca języka
może mnie wypowiesz
autor
Amadeusz
Dodano: 2008-09-01 10:34:46
Ten wiersz przeczytano 714 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Przyciągający tytuł. Wiersz - coś niesamowitego.
Bravo!
Zostawiasz mniej, bo więcej nam dajesz... a jednak
będziesz pisać, bo to jak oddychanie... nie da sie życ
bez pisania, gdy juz raz sie zaczeło.... a ten wiersz
bardzo mi sie podoba
znikanie ma sens ... przestanę pisać będzie mnie
mniej ,może wtedy zauważysz moją nieobecność i
zapytasz w końcu, gdzie jestem... może się mylę ,ale
tak odczytałam Twoj interesujący wiersz