Antidotum
Stąpanie po ścieżkach czasu
Jest jak rosyjska ruletka
Spacer wśród min w mroku lasu
Chciałbym umieć ten trud przetrwać
Pod stopami cienka tafla
Pęka od ciężaru kroków
A z nieba obfity grad spadł
Już znam swoje antidotum
Jedna pętla uwolnienia
Łyk rozmycia smutnych wspomnień
Lek dla duszy ukojenia
Tak zakończę rozdział o mnie
Komentarze (8)
Interesujące
Dobrze mieć taki lek na ukojenie duszy. Świetny
smutkiem napełniony wiersz☺
Dobrze znać antidotum na własne bolączki życiem
niesione. Rozdział o Tobie krótki, może następny
będzie bardziej wyrazistszy. Pozdrawiam serdecznie.
Życie to rzeczywiście jak rosyjska ruletka,czy cienka
tafla lodu-ale powinniśmy w życiu zawsze mieć
pozytywne myśli i nie uprawiac czarnowidztwa.A w ten
sposób w jaki opisujesz w wierszu myślą tylko tchórze
bo bohaterem jest ten kto się umie zmagać z
trudnościami życia.Tylko tchórze myślą takimi
kategoriami .
A życie lubi też robić dobre niespodzianki .Zyczę by
Nowy Rok w takie niespodzianki u ciebie obfitował .
kolejny rozdział niech będzie o wszystkim co jest na
zewnątrz Ciebie. Miłego odkrywania.
choć rym... czasu- lasu - nie podoba mi się:))
a i "ukojenie duszy" tez nie podoba się:)) i rym:
ukojenia- uwolnienia:)
przepraszam, inni mogą miec odmienne zdanie
ciekawie, ciekawie... nie ma co kończyć, trzeba się
podnieść
choć problem z tym miewamy
pozdrawiam:)
wyrazisty wiersz