anty preludium
zasnę zmęczona płaczem
z trującym pytaniem w zaciśniętej dłoni
dlaczego ty
jedyna ofiara katastrofy
potem przyjdziesz we śnie
uśmiechnięty zostawisz nadzieję
echo twoich milknących kroków
będzie powtarzało
jeszcze będziesz szczęśliwa
jeszcze będziesz
będziesz
beze mnie
Wiersz dodany dn. 30.03.2008 godz. 00:56
autor
Artystka28
Dodano: 2008-03-30 00:56:58
Ten wiersz przeczytano 700 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Mocny przekaz wiersza zostaje na długo w pamięci. Oto
obraz wymalowany ostrą kredką słowa. Ludzka bezsilność
rani poczucie sprawiedliwości. Dlaczego...?
Smutkiem powiało z terści wiersza. Sa takie sytuacje w
życiu, że jesteśmy bezradni. Jakies złe fatum zabiera
nam ukochane osoby. Refleksyjny wiersz.
Wstrząsający wiersz ,porusza do głębi ...najtrudniej
przeżyć śmierć kochanej osoby
odejście kogoś bliskiego zostawia w sercu głębokie
rany, o których tak bardzo cieżko zapomnieć, te echa
kroków są ogromnie smutne:(
Smutno...niestety. Każde słowo płacze...
Ladna forma wiersza... gleboka, smutna tresc i to echo