Apationata
Nie było sztormu ani burzy,
wiatr nie wiał w oczy te niebieskie.
Zagubił się w odmętach sennych,
czy znajdzie go gdzieś, kiedyś jeszcze?
A był natchnieniem, bohaterem,
zbiorem jej myśli oraz pragnień.
Oczekiwała nazbyt wiele,
może bez niego będzie łatwiej.
Gwiazdy gwiazdami tylko będą,
a księżyc zwykłym ot księżycem
i będzie jej już wszystko jedno,
wiersze to, proza jest czy życie?
autor
ewaes
Dodano: 2018-06-10 10:29:56
Ten wiersz przeczytano 4286 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (121)
Słonecznego dnia Śliczne i Liryczna :)
U mnie chłodno i deszczowo Ewuś
pięknie pomimo smutku w wersach;-)
pozdrawiam;-)
Pieknie.
Milego dnia:)
To prawda, życie, jak proza. Można by napisać książkę.
Bardzo ładny wiersz.
Pozdrawiam słonecznie.
ależ fajnie napisałaś, idealnie :-)
No - jest - refleksyjny i znakomity.
Nostlgiczno-liryczny. Klasa! - i klasyka...
Myślę ze nie ma czego żałować,ten typ tak
ma...Miłego...
Ps.Co do kom twojego u mnie-dzisiaj nie ma co ludziom
ufać i wierzyć,bo zwsze zawodzimy się na tych na
których nie powinniśmy...bo to są gracze grający ze
wszystkimi jedną kartą.
@Yulia, nawet nie wiesz jak sie ciesze, ze zajrzalas,
szkoda, ze tak malo cie teraz...tesknie za
toba...wracaj!!!
Brakuje mi znaku zapytania na końcu i...
Brakuje mi Ciebie, dlatego tu zajrzałam. Przytulam
ciepło cieplutko Siostro Ma :*
Smutny, ale piękny :-) Może i w klimacie obojętnym,
jednak przejść obojętnie obok niego się nie da
:-)Pozdrawiam ciepło :-)
@sarevok--piękne dziękuję :*)
Bardzo dobrze napisany wiersz :) :) pozdrawiam i głos
zostawiam +
Kolejnym gościom pięknie dziękuję :*)
Coś się kończy, coś zaczyna. Pozdrawiam
Witaj Ewo.
Podoba się wiersz, to prawdziwa, „apationata”
Pozdrawiam i dobranoc,:)