Apationata
Nie było sztormu ani burzy,
wiatr nie wiał w oczy te niebieskie.
Zagubił się w odmętach sennych,
czy znajdzie go gdzieś, kiedyś jeszcze?
A był natchnieniem, bohaterem,
zbiorem jej myśli oraz pragnień.
Oczekiwała nazbyt wiele,
może bez niego będzie łatwiej.
Gwiazdy gwiazdami tylko będą,
a księżyc zwykłym ot księżycem
i będzie jej już wszystko jedno,
wiersze to, proza jest czy życie?
autor
ewaes
Dodano: 2018-06-10 10:29:56
Ten wiersz przeczytano 4281 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (121)
Podoba się mimo, że smutny...Miłego wieczoru.
@wandaw--jakie nowosci?? widzisz ze natchnienie sie
zgubilo...:)
Ewuś ...? Pobujam się w fotelu odsapnę i poczekam na
nowości
Miłego wieczoru Śliczna i Liryczna:):*
Smutne:(
Pozdrawiam Ewuś:)*
rym tu pieści
całość treści...
+ Pozdrawiam
łoł...dobry...dobry...
ma coś, co mnie zaintrygowało....
serdeczności:)
Miłość zdradzona w pretensjach kona... pozdrawiam :)
Witaj,
dzięki za odwiedziny i akceptacje tematu.
Serdecznie /i wściekle gorąco/ pozdrawiam.
pozdrawiam ...
Radosnego dnia Ewuś :*
U mnie parówka uffff
@Maciej - - dziękuję Maciejku :*)
piękny...
@Amorku - - dziękuję :*)
Fajnisty wiersz, pozdrawiam :)
@BaMal--dziękuję Basiu :*)