Apationata
Nie było sztormu ani burzy,
wiatr nie wiał w oczy te niebieskie.
Zagubił się w odmętach sennych,
czy znajdzie go gdzieś, kiedyś jeszcze?
A był natchnieniem, bohaterem,
zbiorem jej myśli oraz pragnień.
Oczekiwała nazbyt wiele,
może bez niego będzie łatwiej.
Gwiazdy gwiazdami tylko będą,
a księżyc zwykłym ot księżycem
i będzie jej już wszystko jedno,
wiersze to, proza jest czy życie?
autor
ewaes
Dodano: 2018-06-10 10:29:56
Ten wiersz przeczytano 4237 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (121)
Super ten tytuł:)
Pozdrawiam.
Trochę tego, trochę tamtego
Ładnie
Pozdrawiam
A może po kropce "Wyjdzie na to, że wszystko jedno,"?
Pozdrawiam:)
...odnaleźć się w prozie, choć nieprosto, to nagrodą
słodycz dokładniej opisana, podebrana minionej poezji.
Gorące pozdrowienia, z wodą, cytryną i pamiecią.
@Ignotus - - dziękuję za zaznaczenie obecności :*)
I
@Poola--pięknie dziękuję :*)
@moli - - cieszę się bardzo, że ci się podoba. To
ważne dla mnie.
Dziękuję bardzo :*)
☀
Piękny wiersz, bardzo refleksyjny.
Pozdrawiam serdecznie.
Witaj,
jeden z tych, którego treścią mnie zachwycasz...
Pozdrawiam serdecznie.
@Arek - - bardzo mi miło, dziękuję :*)
@Halinko - - i tym,, dziś,, trzeba się cieszyć :)
Dziękuję :*)
☀
@krzemanko - - nie mam pomysłu na,, będzie,, :(
Dziękuję pięknie :*)
wiersz przedni, a tytuł - cacuszko.
pozdrawiam Ewuś :):)
Wszystkiego po trochu...tylko dziś jest realne...
pozdrawiam serdecznie