Apel do Anastazji
Wiem ,że nie masz warunków
Że siedzisz w g....e po szyję
Ojciec odszedł już dawno
Matka bez przerwy pije
Jesteś tak młoda wiekiem
Stara w przeżyciach doznanych
Milionów dzieci na świecie
Tych dzieci niekochanych
Lecz jesteś wyjątkowa
Mimo złych losów kolei
Jeszcze nie zgasła w Twych oczach
Ostatnia iskierka nadziei
Nie oddawaj więc diabłu
Swojej duszy tak chętnie
Diament rzucony w błoto
Pozostanie diamentem ...
autor
mamma
Dodano: 2008-11-26 22:12:47
Ten wiersz przeczytano 918 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Tak! Pozostanie nim w rzeczy samej, ale przez jakiś nierównością
czas może być tylko
w grząskiej błotnistej rzeczywistości.
wiersz pełny troski, słuszny podnoszący z załamania
bardzo wartościowy i wyjątkowy wiersz prawie apel i
słuszna odezwa - brawo!
Pieknie ,tyle troski pieknie - wzruszajace .
lecz jestes wyjątkowa...diament rzucony w błoto
pozostanie diamentem....pamiętaj o tym...
Diament rzucony w błoto
Pozostanie diamentem ... To święta prawda co napisałaś
w pełni się z Tobą zgadzam
Wzruszający, pełen troski wiersz. Jasny w przekazie z
piękną puentą.
apel jak najbardziej słuszny i ładnie napisany