APOFAZA
człowiek to światło żywe nienasycone spieszą się wtedy uczucia w naturze :)
istniało inaczej
najzwyklejsze uczy się dialogu
marsz po pustych korytarzach
białe rozszczepiało się w paletę barw
pilot zmieniał krajobrazy i zdziwienie
że żyjesz taki sam i sam z duchem płasko
pojmowanie to nauka chociaż język nie
przemawia
nie jest kimś bo miarą własną tworzy
zwątpienie zamieni się w pytania
zaciemnienie w obraz szczegółów
to kilka kroków do odtworzenia by
rozłożyć
niespełnienie proste ma dróg rozmaitość
fałsz jest zawsze w jaskrawym rozpoznasz
pomyłkę
drogą języka mistyków drążenie ziarna nigdy
nie jest po równo dla wszystkich
to bajka z morałem do prawdy skojarzenia w
intuicji metafora
a przez kontrolę wachlarza paradoksów sens
wyłania
poznawalności i rozróżniania
bez kategorii sztywnych zawiści i
wyniesienia
wolność przez nieustanne rozszerzanie
widzeń
i dopełnianie bez końca amplituda drgań
impuls nie uznaje rytuału rzeźbi
spontanicznie
do następnych pasm zagadek - życie
dostarcza
krwawi wydala żółć aby biel czystszą
rozłożyć na rozświetlone do iskry widmo
tolerancji
uśmiech w sercu i dusza jest
przewodnikiem
do postrzegania optymizmu gra pierwszy
takt
łączysz się z naturą w wyższym świetle
wznoszenie zakreśla wielkie koło
widzenia
dalej już przeczucie prowadzi prosto
zbierając
w celu zamierzeń uznasz dobro w
światłocieniach
przyprawiasz skrzydła sobie i innym
czarne oddzielone od bieli poświatą
istniejesz poza ego a sobą w swoim
i świadomie w nowych szansach
/UŁ/
Dziękuję bardzo za komentarze i pozdrawiam
serdecznie:)
napisany Warszawa,21.10.2009 ula2ula rozkwitają w zachwycie modre bukiety gdy szklą się oczy w dawnych ścieżkach - Parę centymetrów nad ziemią/UŁ/ :)
Komentarze (15)
Wiersz niesamowity,tyle w nim madrosci Metafory
rozbudzaja wyobraznie,za malo powiedziec ,ze malujesz
piorem,masz nowatorski styl dzieki ktoremu czytelnik
patrzy na swiat Twoimi oczami.Pozdrawiam:)
...ja wierzę że to nie bajka i każdy ma swoje zadanie
więc nie może być po równo...tyle zrozumiałam z
Twojego wiersza...jestem Twoim przeciwieństwem nie
neguję tylko dziękuję...pozdrawiam...
Wiersz mistyczny, niesamowicie świetlisty:droga do
wiedzy absolutnej , której na imię Miłość/Prawda/
Życie/Światło/ , czyli...
Erudycja autorki zdaje się być niewyczerpana.
To zdecydowanie nie jest wiersz przemetaforyzowany,
tylko dla intelektualistów - skoro ja go rozumiem
:)))))))
Fajny, bogaty w metafory :)
wiersz przemyślany w każdym calu,pozdrawiam
Filozoficzne rozważania nad prawdziwą naturą Boga,
pełne paradoksów...Wiersz przedni:)
/Osobiście zazdroszczę ludziom tej prostej wiary,
pełnej ufności/. Pozdrawiam:)
niespełnienie proste ma dróg rozmaitość..(....)
To ja dla odmiany pomarudzę :)..Musisz zawsze takie
trudne :)? Wciąż czekam na ten jeden
jedyny..ociekający szczerą prostotą :)..Jasny i
zrozumiały dla każdego..Pozeję nie tylko dla
intelektualistów :).. M.
Wiersz otwiera na wewnętrzne doświadczanie świata i
Mowy - która właśnie przez Ciebie została ubrana w
doskonałość,jestem pod ogromnym wrażeniem,pozdrawiam
Negatywna teologia...w dość szerokim spojrzeniu Ula
jesteś niesamowita...po prostu siadam i czytam...puste
korytarze i zwątpienie...fałsz i
paradoksy....amplituda impulsów... światło...to potęga
i bogactwo metafor w twoim wierszu..niech rozkwitną
nowe szanse...pozdrawiam
Moje odczucia...przemyślany każdy wers i każdy
oddzielnie skłania do myślenia. Niesamowite.
Jestem pod wrażeniem, konsekwencja tego jak prowadzisz
myśl, forma, wszystko jest dopracowane i zasługuje na
docenienie:) Pozdrawiam
wiersz pełen mądrych myśli, na pewno warto przeczytać
bardzo dojrzała treść przerasta mnie
Wiersz bogaty w dojrzałą treść, zmusza do przemyśleń i
przeczytania ze szczególną uwagą. :)