Apokalipsy. Pierwsza.

Zobaczyłem w śnie Trzy Apokalipsy.

Na skale o którą ciemność wód rozbijała swe siły
Stał Duch wzrokiem swym dal przecinający
Słuchem swym ciszę obezwładniający
Duch Dualizm śledzący przestworza
I Duch rzekł do Okeanosa tymi słowami:
"Jam jest cieniem twoich wód, jam siłą co drzemie w tym co zmianą nazywasz"

I spojrzawszy na Ducha pan głębi przedwiecznych
Siłą swą uderzył matkę co granicą była dla ramion
Zaśmiał się Duch a śmiechem tym spłoszył ptaki
Matka zapłakała swoim synem
Tytan siłą swą nieuchwytną z oczu jej wypłyną

I zrodziwszy błoto Okeanos i Gaia stracili członki swe
A Duch po dwakroć śmiechem wzburzył niebiosa.

Uranos ślepym snem płynący
nie wzruszony

I Duch powiedział:
"Od tej chwili to co zmianą nazywacie będzie śmierć też nieść ze sobą"

autor

Quvill

Napisany: 2011-04-07 Dodano: 2011-07-31 21:09:54

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie