Apoteoza

No i sluszne podejscie do zycia.

Pal licho rymy,
przeslanie prima. :)

Serdecznosci. :)

Wiersz ukazuje apoteozę tych, którzy czerpią radość z
życia bez względu na wiek, przemawiając o młodości
ducha i radości z obecnej chwili.
(+)

Miło, Blondynko :) A puenta jest moją wskazówką.

"Czasu nie trwoń, dmij w życia puls,
steruj na wprost i trzymaj kurs,
barw szlak... życie się nie znuży."
Bingo!

Dziękuję Zdzisławie. :)

Również pozdrawiam, Sławomirze. Fakt, ostatnio jestem
ciągle w niedoczasie, zaglądam na Bej na króciutkie
chwilki. Cóż, taki czas zdarza się u mnie dwa razy w
roku :)
PS. Zaglądnąłem.

Carpe diem zgredzie, bo każda chwila może być Twoją
ostatnią. To oczywiście dolnolotna wykładnia.
Stać mnie na inną.
Wiersz jest łatwy i przyjemny, przeczytałem z
przyjemnością.
Pozdrawiam serdecznie Zdzisławie i zapraszam o ile
czas pozwoli do mnie. :)

Koplido, miło mi, że się spodobało.

Fatamorgano, nie widzę powodu, abym "się gniewał". U
Ciebie zasugerowałem (nie narzucałem) pewne uwagi, a
Ty, jako Autorka decydujesz - przyjmujesz lub
odrzucasz. Ot i wszystko.
Pzdr.

Bardzo ładny wiersz.

Mimo naszej "dyskusji" plusik Ci zostawiłam ;)
Pozdrawiam Zdzisławie i mam nadzieję, że się na mnie
nie gniewasz ;)

Filipie, dzięki i pozdrawiam :)

Fatamorgana, ok :)

Odpisałam u mnie na Twój komentarz, jeśli chcesz,
zajrzyj, jeśli nie, też dobrze.
Dobranoc :)

Fatamorgano, jednak nie ma tu mowy o zemście. Nie
odpowiadam jednak za domysły czytelników :)))

Bardzo świetny wiersz, a nawet lepiej, ważne, że Twój
i czy rymy proste, czy nie, ważne że Twe. I Ty
ukazałeś, co także chciałeś i taki to właśnie - piękny
wiersz.. Pozdrawiam serdecznie! :)