"Aria o plotce"

(Pastisz)
Pogłoska niczym wietrzyk,
senna jak szum morza,
muska powolnie falami, łaskocze
wilgotne wargi, zwiastuje
cichy poszept.

…Tajnie, tajnie, zbiera chmury,
mlaszcząc, liżąc,
pełznąc, świszcząc,
w ludzkich uszach
drgają słowa,
aż membrana pęka,
puchnie tępa głowa.

Kiedy z ust paruje,
mała chmurka,
wzrasta burza,
więcej wieje gna ślinotok;
Jakby słowa kładły się na ziemi,
grom uderzył w splot aorty,
wtacza się, burzy
jak Lodowa z nielotem w etykiecie.

Wreszcie pojawia się i potęguje,
jak liczba „Pi” po przecinku,
pęcznieje aż wybucha nawias
toczą się liczby i cyferki
migomat spawa, moc przybiera
i nagle zwarcie
miliony iskier,
a pani „PI” goni przecinek.

Pomówiony nędzarz,
wyszydzony, zmiażdżony,
ulokowany w nawiasie
dokręca śruby w błędnej komedii.

J.G.

"Aria o plotce" z "Cyrulika sewilskiego"
jedna z najsłynniejszych basowych arii Rossiniego, doskonale pokazuje, dlaczego nazywano go "Signor Crescendo" i zawiera jego ulubiony motyw - narastającej burzy. Don Basilio, nauczyciel muzyki i pomagier doktora Bartolo, zakochanego w swojej podopiecznej, pięknej Rozynie, radzi mu jak pozbyć się zalotnika dziewczyny. Najlepszym sposobem na zniszczenie człowieka jest rozpuszczenie o nim plotki, która zaczyna się od szeptu, tak jak burza od drobnego powiewu i podobnie jak burza rośnie w niekontrolowany sposób, osiągając często przerażające rozmiary.
Plotka jest jak wietrzyk,
delikatniutki zefirek,
który niezauważalnie, subtelnie,
leciutko, łagodniutko,
zaczyna szeptać.

Cicho, cicho, tuż przy ziemi,
szepcząc, sycząc,
płynąc, brzęcząc,
do ludzkich uszu
dostaje się zręcznie,
a od niej głowy i mózgi
tępieją i puchną.

Kiedy wychodzi z ust,
rejwach wzrasta,
powoli nabiera sił,
już gna od miejsca do miejsca;
Zdaje się gromem, burzą,
która w sercu puszczy
przetacza się, grzmi
i mrozi krew w żyłach.

W końcu nadciąga i narasta,
rozprzestrzenia się, nabiera mocy
i wywołuje wybuch
jak wystrzał armatni,
trzęsienie ziemi, nawałnica,
ogólny tumult,
od którego drży powietrze.

Obmówiony nieszczęśnik,
upokorzony, zdruzgotany,
postawiony pod pręgierzem
przy odrobinie szczęścia pada trupem

autor

jadgrad

Napisany: 2019-03-15 Dodano: 2019-03-15 22:09:34

Ten wiersz przeczytano 2669 razy

Oddanych głosów: 113

Rodzaj Bez rymów Klimat Ironiczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie