ARTYSTYCZNA DUSZA
Pędzlem zakreślał własne fantazje,
z wielką lekkością świat barwny tworzył,
kartce powierzał szczyty swych marzeń,
farbą malując życiową prozę.
Muzyka duszy była natchnieniem,
by mogły powstać piękne witraże,
jeden ruch ręki, to ukojenie,
artystycznego wnętrza malarza.
Z paletą w dłoni przemierzał życie,
blaskiem swych oczu pieszcząc naturę,
potem oddawał jej się w ukryciu,
calutką duszą i sercem czułym.
*Zyta, dziękuję za uwagi - poprawiłam:*
Komentarze (8)
Promyczku, lubię klimaty malarskie i treść mnie
zatrzymała. Trochę, a w pierwszej zwrotce nawet bardzo
efekt psuje nadmiar zaimków. W różnych postacjach,
przypadkach i rodzajach powtarzasz swoje, swój, swą.
Myślę, że były Ci one potrzebne do wyrównania rytmu
zgłoskami. Trzeba znaleźć inne sposoby n.p. zamiast -
swą własną prozę - życiową prozę i wtedy zamiast -
swoje fantazje - własne fantazje i tym sposobem
zostanie tylko jedno - swych marzeń. Na ostatnią
zwrotkę, też jest kilka sposobów, bo tam też jest
swych oczu i swą duszą.Pomyśl - wrócę.
pokazał autor swą artystyczną duszę
artystyczna dusza twoja z paletą w dłoni kroczysz
przez życie jak czytam i to mi się podoba .
Zgrabnie, barwnie i melodyjnie, ot "artystyczna dusza"
;)
lekki i o ciekawej treści, tematyka też ciekawa.
fajnie było przeczytać :)
Pieknie malujesz słowem,twoje myśli rytmiczne koja
dusze...to prawdziwa sztuka....pozdrawiam.
ta artystyczne dusza jest w Tobie -widać ją i czuć w
tym ładnym wierszu -serdecznie pozdrawiam
Ładny 10-zgłoskowiec, ekstra rymy, czytam z
nieukrywaną przyjemnością. Pozdrawiam promyczku,