Astralny pokój

Siedzę dziś na łóżku, w myślach tkwię
Jeszcze do niedawna myślałem, że śnię
Patrzę dziś na dywan, szukam śladów Twych stóp
Szukam włosów Twych wokół, a dostrzegłem grób
Kopczyk piasku skromnie usypany
Człowiek ma to do siebie, szybko bywa zapomniany
Pamięć ludzka zawodzi od wieków
Zapomnienie wybawia, tonąc od sekretów
Lecz jedna reguła dumnie tu tkwi
Śmierć musi nadejść sama, tak jak ludzie źli.

autor

Totalny

Napisany: 2007-09-26 Dodano: 2007-10-17 08:35:33

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie