(a)symetria...
Świat w paradoksach, jak obraz twarzy
w asymetrycznym układzie prostych,
gdyż lustra tafla straciła gładkość,
przerwawszy wszystkie graniczne mosty.
Waląc łbem w ścianę, zerkasz w bajoro -
tu asymetria linii falistej.
Przytaczasz w myślach obraz właściwy
w formie realnej, aczkolwiek mglistej.
Mglistej, gdyż dosyć dawne to dzieje,
kiedyś był dzieckiem w czynach i w mowie;
dziś realizmem jest świat Picassa,
ręka na karku, stopa na głowie.
autor
niezgodna
Dodano: 2020-07-23 08:47:28
Ten wiersz przeczytano 894 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Kubizm.
Dziś chciałoby się, aby świat taki nie był.
A wiersz dobry.
Czas i punkt siedzenia zmienia punkt widzenia. Tak to
wszystko się toczy.Udanego dnia:)
Rewelacja /Mglistej, gdyż dosyć dawne to dzieje,
kiedyś był dzieckiem w czynach i w mowie;
dziś realizmem jest świat Picassa,
ręka na karku, stopa na głowie./
Podziwiam Stefi:)
z tego wyszło, że Picasso to prawdziwy prorok.
Płynny, obrazowy tekst, o działaniu czasu na
płaszczyźnie fizycznej i psychicznej. Miłego dnia
Stefi:)