Ateistyczna Wyrozumiałość

Tym, którzy zawsze byli martwi, ale mają szanse zmartwychwstania...

Szary człowieku...
Wstyd mi za Ciebie!

Za wzniosłe modlitwy
do bogów z fikcji powstałych

Za wyrzuty sumienia
choć sumieniem ruinę nazywasz

Za próżność naiwną
którą kłamstwami zawsze karmiłeś

Za bicie się w piersi
co głuche echo tylko wydaje

Za miłość którą w nienawiść
jak wino w krew potrafisz przemienić

Za marne Twe życie
jednak żywy nigdy nie byłeś

Wstyd mi za siebie!
Szary człowieku...
Gdy stoję przed Tobą
I stać Tobie pozwalam

autor

Jeżor

Napisany: 2004-10-12 Dodano: 2004-10-13 00:30:25

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie